ذخیرهگاه گیاهی و جانوری ناحیه رویشی زاگرس در فصول خشک، همواره مورد تهدید و تخریب آتشسوزی بوده است. عدم وجود امکانات مساحی پیشرفته، سبب شده تا ثبت محل وقوع و دامنه تخریب آتشسوزیها و همچنین تأثیر آنها بر گونههای گیاهی و جانوری بهدرستی صورت نگیرد. سوابق آتشسوزی ازنظر تکرارپذیری، گونههای مستعد آتشسوزی و میزان ترمیم تخریبهای صورت گرفته توسط آتشسوزیها منبع خوبی از اطلاعات است تا در پهنهبندی میزان ریسک آتشسوزی و مدلسازیهای گسترش دامنه آتش مورداستفاده قرار گیرد. در این پژوهش، روششناسی کشف آثار آتشسوزیهای قدیمی مورد بحث قرار گرفته است. این فرایند با بهرهگیری از تصاویر لندست 8 انجامشده است. الگوریتمهای متنوع شیءگرا و توابع عضویت فازی، بهمنظور تشخیص زخمه آتشسوزی در طبقهبندی تصاویر استفادهشدهاند. صحّت طبقهبندی با شاخص جدید QADI ارزیابیشده است. معرفی روش استفاده ترکیبی از شاخص درصد تغییر مادونقرمز نزدیک و شاخص سوختگی NBRI47 به همراه استفاده از توابع فازی Large, MS-Large بهعنوان بهترین روش طبقهبندی، از یافتههای این تحقیق است. مقدارکاپا در این روش، 96/0 ، صحت کلی 98/0 و مقدار کادی 01/0 محاسبه شد. مساحی نقشه حاصل از بهترین طبقهبندی، وقوع آتشسوزی به وسعت 75/62 هکتار را نشان داد که وقوع آن توسط سامانههای تشخیص آتش ناسا و دادههای زمینی تائید گردید. روششناسی و نتایج این تحقیق علاوه بر امکان استفاده در جامعه علمی سنجشازدور، برای کارشناسان و برنامهریزان منابع طبیعی و محیطزیست نیز دارای اهمیت است.