مطالعات ژئوتکنیکی با حداقل آزمایشات صحرائی می تواند جلوی بسیاری از مشکلات ناشی از حفاری مثل هزینه های کلان و انفجار لوله های گاز و... را بگیرد. اخیراً روش های درون یابی فضایی برای این رفع این مشکلات با کاربردهای مختلف توسعه یافتند. در اغلب تحقیقات در زمینه درون یابی از داده های استفاده می شود که ضریب تغییرات پایینی دارند؛ از اینرو در مطالعه حاضر سعی شده است قدرت پهنه بندی روش های درون یابی برای داده های با ضریب تغییرات نسبتاً بالا مثل مقاومت مجاز خاک در نزدیکی گسل مورد آزمون قرار گیرد و تاثیر روش خوشه بندی در بهبود پهنه بندی ارزیابی شود. برای این منظور؛ در این تحقیق روش های مختلف درون یابی مثل کریجینگ، عکس فاصله وزنی، توابع پایه شعاعی، چند جمله ای محلی برای پهنه بندی مقاومت مجاز خاک و از تحلیل خوشه ای با تکنیک فاصله اقلیدسی با حداقل واریانس استفاده شده است. شهرک ارم تبریز بخاطر نزدیکی به گسل اصلی تبریز ونا همگنی داده های ژئوتکنیکی به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. داده های مورد استفاده مربوط به مقاومت مجاز خاک 40 حلقه گمانه در شهرک ارم شهر تبریز می باشد. پهنه بندی بار اول بدون خوشه بندی و بار دیگر با خوشه بندی کل منطقه به سه منطقه صورت گرفته است. نتایج نشان می دهد روش خوشه بندی توانسته نتایج پهنه بندی را بهبود بخشد و مقدار تخمین را حداقل 2 درصد افزایش و ریشه میانگین مربعات خطا را حداقل 5 درصد کاهش دهد. در بین روش های درون یابی، روش های چند جمله ای محلی قابلیت بهتری نسبت به سایر روش ها داشته است.