فرسایش خاک و تولید رسوب از جمله محدودیت های اساسی در استفاده از منابع آب و خاک به شمار می آید. رسوبات ناشی از فرسایش حوضه های آبخیز علاوه بر هدر رفتن خاک و کاهش حاصلخیزی موجب کاهش کیفیت آب می شود. از این رو ارزیابی فرایند های حاکم بر رفتار آنها به منظور درک بهتر سامانه های آبخیز داری و تبیین شیوه های مدیریتی لازم و ضروری است. حوضه آبخیز سامان با مساحت 156 کیلومتر مربع و متوسط ارتفاع2540 متر در شمال غرب استان مرکزی واقع شده است. در این تحقیق با استفاده از دو مدل هیدروفیزیکی و ژئومورفولوژی به بررسی پتانسیل رسوبدهی و فرسایش خاک در حوضه سامان پرداخته شده است، هدف اصلی تحقیق حاضر برآورد و تعیین پتانسیل رسوبدهی کل حوضه است. مطالعات بدست آمده در زیر حوضه های سامان1، ورکبار1و چهار حد 2 با احتساب دو شاخص R وR² نتایج مشابهی بدست آورد ولی در سایر زیر حوضه ها نتایج به مقدار کمی تغییر نمود. بعد از محاسبه داده ها بر اساس مدل هیدروفیزیکی، نتایج بدست آمده با روش ژئومورفولوژی مقایسه شد. نتایج بدست آمده با روش هیدروفیزیکی نشان داد که زیر حوضه هریقان2 با پتانسیل رسوبی 9.724(با احتساب (R² درkm² دارای بیشترین پتانسیل رسوبی و میزان فرسایش و زیر حوضه چهار حد 2 با پتانسیل رسوبی 1.147کمترین شدت فرسایش را دارد. اما در روش ژئومورفولوژی زیر حوضه حصار چای1 با پتانسیل رسوبی07/6 بیشترین و زیر حوضه هریقان1 با پتانسیل رسوبی226/1کمترین شدت فرسایش را بدست آوردند. در نهایت نتایج بدست آمده در روش هیدروفیزیکی با احتسابR² نتایج بهتری نسبت به R بدست آورد و مقایسه دو مدل نشان داد که برای تعیین پتانسیل فرسایش حوضه سامان روش ژئومورفولوژی از روش هیدروفیزیکی مناسب تراست.