مسکن به‌عنوان سرپناهی امن و مناسب در گذر زمان و در برخورد با شرایط و ویژگی­های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی، مذهبی و محیطی دستخوش تغییر و دگرگونی شده است و الگوهای متفاوتی را پذیرا گشته است؛ بنابراین هدف مقاله حاضر بررسی تأثیر تغییرات الگوی مسکن در روستا-­شهرها می­باشد. روش تحقیقتوصیفی-­تحلیلی، مبتنی بر بررسی منابع اسنادی، بررسی­های میدانی و تکمیل پرسشنامه­ بوده است که پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 79 درصد برآورد گردید. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه خانوارهای روستا-شهر محمدآباد با حجم نمونه برابر با 348 خانوار است که به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب و تکمیل گردید. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS، تجزیه‌وتحلیل شده­اند. یافته­ها نشان‌دهنده آن است که با توجه به نتایج آزمون کی­-دو و سطح معناداری به­دست آمده کوچک‌تر از 05/0 مساکن منطقه دارای کمبود فضاهای رفاهی بوده ­اند و رفع همین کمبودها دلیلی بر روی آوردن ساکنان منطقه به الگوهای جدید مسکن بوده است. همچنین نتایج آزمون ویلکاکسون گویای آن است که بیش­تر پاسخ‌دهندگان (50/86 درصد)، عقیده داشتند که تغییر الگوی ساخت مسکن بر افزایش کیفیت ابنیه و مصالح ساختمان ­آن­ها موثر بوده است که آماره z با 312/7- و سطحمعنی­داری 000/0 نیز موید این مطلب است. نتایج دیگر تحقیق گویای آن است که مقدار مصرف انرژی از جمله مقدار مصرف کپسول گاز، مصرف نفت و مدت زمان استفاده از سیستم­های سرمایشی و سیستم­های گرمایشی در مساکن قدیمی کم­تر از مساکن نوساز و جدید بوده است.