توسعه شهری در غالب موارد به زیان مرغوب‎ترین اراضی کشاورزی می‎انجامد و علاوه بر گسترش افقی شهر در اراضی کشاورزی، باعث تغییر چشم‎انداز زراعی پیرامون شهر از طریق تغییر کاربری و قطعه‌قطعه شدن بیش از حد اراضی می‎شود. هدف اصلی از انجام پژوهش حاضر به بررسی و تحلیل تغییر و تحول چشم‎انداز زراعی در پیرامون شهر مینودشت طی سال‎های 1336 تا 1389 می‎پردازد. برای رسیدن به هدف تحقیق، از روش تحقیق نوع ترکیبی (توصیفی­ـتحلیلی) و تاریخی استفاده شده است. داده‎های آن از روش­های کتابخانه‎ای (عکس‎های هوایی و تصاویر ماهواره‎ای) و میدانی جمع‎آوری شده و با استفاده از نرم‎افزارهای GIS تحلیل شده است. یافته‎های پژوهش نشان می‌دهد که از زمان شهر شدن مینودشت ساختار و کارکرد اراضی پیرامون آن، تحت تأثیر رشد جمعیت شهر و فرآیندهای اجتماعی و اقتصادی آن پیوسته تغییر یافته است. نتیجه این روند، تغییر و تبدیل کاربری اراضی حاصل خیز منطقه به نفع کاربری‎های شهری به­ویژه مسکونی بوده است. رشد تقاضا برای زمین در نتیجه‌ی افزایش جمعیت، به همراه بورس‎بازی زمین، سبب شده تا اراضی حاشیه شهر ابتدا از زیر کشت خارج شده و به آیش گذاشته شود، سپس برای تغییر کاربری و فروش قطعه‌قطعه شود. از چالش­های این پژوهش حاضر دست­یابی به اطلاعات عکس‌های هوایی محسوب می‌شود.