برنامه­ریزی اکولوژیکی همراه با تصمیم­گیری چند­معیاره فرآیندی است که ارزیابی زیست­محیطی، اقتصادی و اجتماعی کاربری اراضی را با هدف مدیریت منابع طبیعی، حفظ اکوسیستم­ها و حل یا کاهش برخوردهای احتمالی زیست­محیطی انجام می­دهد. در این راستا آنالیز تناسب اراضی شامل طبقه­بندی واحدهای مشاهداتی بر اساس تناسب­شان برای یک فعالیت ویژه می­باشد. این روش به‌عنوان یکی از مفیدترین ابزارهای فراهم شده توسط GIS است. از آن­جا که توسعه شهری اثرات زیست‌محیطی بزرگی بر نواحی اطراف شهر دارد، ارزیابی کاربری توسعه شهری ضروری به نظر می­رسد. حوضه آبریز شور استان قزوین در ارتباط با روند توسعه شهری مشکلاتی به دنبال دارد. این تحقیق در چارچوب مدل اکولوژیکی ایران و روش­های تصمیم­گیری چندمعیاره همچون OWA و AHP در محیط GIS و Idrisi، با هدف انتخاب نقاط مناسب برای کاربری توسعه شهری در منطقه مورد مطالعه انجام شده است. پس از مطالعه پارامترهای اکولوژیک، فرآیند آنالیز و طبقه­بندی داده­ها برای رسیدن به واحدهای زیست‌محیطی از طریق همپوشانی لایه­های آماده انجام شد. مدل توسعه شهری و طبقات تناسب اراضی با استفاده از مجموعه
داده­های فضایی موردی این منطقه، بر اساس ارزش و وزن مرتب فاکتورها، تعیین گردید. تحقیق نشان می‌دهد روش ارزیابی با سناریوهای مختلف OWA نتایج متفاوتی به همراه داشت. نتایج مشخص کرد که روش OWA از طریق روش­های ترکیب چندمعیاره، به آنالیز/ تصمیم‌گیرنده کمک می­کند. متعاقباً، این روش درک بهتری از الگوهای تناسب اراضی را ارائه می­کند.