هرچه شهرها توسعه و گسترش پیدا می‌کنند، برخورد آن‌ها با عناصر محیطی (اقلیمی و ژئومورفولوژیکی) و موضوعات مربوط به آن‌ها زیادتر می‌شود. اقدام به توسعه عمران شهرها، به نحوی با پویایی و دینامیسم محیط طبیعی در ارتباط است، در برخورد با این عوامل در جریان توسعه شهر اگر برخی اصول و نکات ضروری رعایت نشود تعادل مورفودینامیک محیط، به‌هم‌خورده و خطرات بزرگی غالب کاربری‌ها و تجهیزات و امکانات شهری را در جریان توسعه شهر مورد تهدید قرار می‌دهد. از این رو این تحقیق باهدف بررسی و تعیین بهترین جهات برای توسعه فیزیکی شهر مشگین شهر بر مبنای مجموعه شاخص‌های طبیعی مانند گسل و ساختار زمین‌شناسی، منابع آب سطحی، بافت و عمق خاک، خطوط ارتباطی و کاربری اراضی جهت کاهش مخاطرات طبیعی و خسارات ناشی از آن با استفاده از مدل تصمیم گیری چند معیاره تحلیل شبکه در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی و سوات صورت گرفته است. نحوه‌ی ارزش‌گذاری در جهات بهینه توسعه فیزیکی شهر به 4 طبقه‌ی بسیار نامناسب، نامناسب، نسبتاً مناسب و مناسب تقسیم‌بندی شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد، بیشتر قسمت‌های مرکزی شهر در اراضی نسبتاً مناسب توسعه‌یافته‌اند و دیگر قسمت‌های مشگین شهر، به‌خصوص قسمت‌های حاشیه‌ای در اراضی نامناسب شکل‌گرفته‌اند، همچنین قسمت‌هایی از شهر که بر اساس طرح و برنامه قبلی طرح‌ریزی و ساخته‌شده‌اند، در اراضی نامناسب و در مواقعی در بخش‌های بسیار نامناسب قرارگرفته‌اند و فقط قسمت‌های محدودی از شهر در اراضی مناسب شکل‌است. علاوه بر این، با توجه به ارزش‌گذاری انجام‌شده، سمت شمال و شمال غربی و قسمت‌هایی از جنوب غربی شهر مشگین شهر، بهترین جهات برای توسعه فیزیکی شهر و اجرای طرح های شهری است.