1- کارشناسی ارشد جمعیتشناسی دانشگاه تهران و مدرس مدعو دانشگاه پیام نور مازندران. 2- کارشناسی ارشد پژوهشگری دانشگاه الزهرا و عضو هیات علمی جهاد دانشگاهی مرکز مازندران
چکیده: (7016 مشاهده)
چکیده
در مجموعه نیازهای اولیه انسان، اسکان دومین نیاز حیثیتی او پس از پوشاک قرار میگیرد و اگر توسعهیافتگی یک جامعه روستایی را منوط به تأمین و افزایش عزت نفس عقلانی آن بدانیم، کیفیت و تداوم دسترسی افراد را به مسکن روستایی میتوان یکی از ارکان توسعه روستایی دانست. در این مقاله سعی شده است شاخص درجه رفاه سکونتی خانوار برای مناطق روستایی استانهای کشور در سال 1382 محاسبه شود، زیرا این شاخص یکی از شاخصهای اساسی رفاه اجتماعی محسوب میگردد. تکنیکهای مورد استفاده در این تحقیق، روشهای تحلیل عاملی و تحلیل واریانس یکطرفه بوده است. در این محاسبه شاخصهای اقتصادی، کالبدی و اجتماعی مرتبط با مسکن روستایی مورد بررسی قرار گرفتهاند. استانهای مازندران، ایلام، چهارمحال و بختیاری و اصفهان در بهترین وضعیت و استانهای سیستان و بلوچستان، زنجان، کرمان و کرمانشاه در بدترین وضعیت از نظر شاخص درجه رفاه سکونتی خانوار قرار گرفتهاند.