---

چکیده در مقاله حاضر با استفاده از روش‌های تحلیل آمار توصیفی و استنباطی به مطالعه و ارزیابی تأثیر عناصر اقلیمی و آلاینده‌های هوای شهر سنندج بر میزان ورودی بیماری آسم و مرگ و میر سکته قلبی پرداخته شده است. جمعیت مورد بررسی تعداد افراد مراجعه کننده به بیمارستان‌ها در دوره ۸ ساله (۲۰۰۱-۲۰۰۸) برای بیماری آسم و تعداد مرگ و میر طی دوره ۵ ساله (۲۰۰۴-۲۰۰۸) برای بیماری سکته قلبی شهر سنندج بوده است. آمارهای مربوط به آلودگی از سازمان محیط زیست (سال ۲۰۰۸) و آمارهای مربوط به عناصر اقلیمی (۲۰۰۱-۲۰۰۸) از سازمان هواشناسی شهر سنندج تهیه گردیده است. نتایج حاصله نشان می‌دهد با وجود صرف عناصر آب و هوایی، افزایش هر واحد از عناصر میانگین حداقل دما، میانگین حداکثر رطوبت نسبی و سرعت باد غالب مرگ و میر سکته‌ قلبی را به ترتیب ۱۶/۰، ۰۶/۰ واحد افزایش و ۲۰۲/۰ واحد کاهش داده است؛ اما در صورت وجود آلودگی، با افزایش هر واحد در میانگین حداقل دما و حداکثر سرعت باد، احتمال مرگ و میر به ترتیب ۲۱۱/۰ واحد افزایش و ۳۶۰/۰ واحد کاهش پیدا کرده است. پس هر واحد دما با وجود آلاینده‌ها در منطقه ۰۵۱/۰ واحد بر روی مرگ و میر بیشتر تاثیر داشت. بدون وجود آلاینده‌ها در منطقه، میزان تاثیر متوسط حداقل رطوبت نسبی، متوسط رطوبت نسبی، متوسط سرعت باد و سرعت باد غالب به ترتیب ۱۶۰/۰، ۱۴۱/۰، ۶۳۲/۰- و ۱۹۸/۰ مقدار بر روی مراجعه‌کننده‌های بیماری آسم شهر سنندج بوده است. در صورت وجود آلاینده‌ها و عناصر آب و هوا به طور توام، هیچ کدام از عناصر و آلاینده‌ها با ورودی بیمارستانی ناشی از بیماری آسم تاثیر معنی‌داری را نشان ندادند. مرگ و میر سکته قلبی در هر دو جنس زن و مرد معنی‌دار برآورد شده است و این درجه معنی‌داری با افزایش سن بیشتر خود را نشان می‌دهد. همچنین ارتباط بین هر دو جنس و مراجعه‌کننده و با سن-های ۰-۲۰ و ۲۱-۴۰ معنی‌دار است؛ به عبارت دیگر برخلاف بیماری سکته ‌قلبی، میزان آسم در سن‌های کمتر از ۴۰ سال بیشتر دیده می‌شود. در مجموع، بیماری‌های سکته قلبی و آسم در شهر سنندج به ترتیب، تابع جنس و سن خاصی نیستند.