پتانسیل خاک­ها برای فرسایش بادی به عوامل مختلفی مثل توزیع اندازه ذرات بافت سطحی، رطوبت سطحی و سرعت باد بستگی دارد. در این تحقیق دو هدف کلی پیگیری شده: ۱) ارتباط غلظت ریزگرد با رطوبت سطحی و توزیع اندازه ذرات خاک سطحی با استفاده از شبیه­ساز متحرک فرسایش بادی و ۲)کانی شناسی منابع تولید ریزگرد و ریزگردهای ورودی به استان خوزستان. مطالعات صورت گرفته در ۱۰ رطوبت و ۱۱ منطقه مستعد فرسایش بادی انجام شد. نتایج مطالعات صحرایی نشان داد که با افزایش رطوبت در خاک سطحی (۰-۳ سانتی­متر) از صفر تا ۳حدود درصد، میزان سرعت آستانه افزایش و غلظت ریزگرد تولیدی کاهش می­یابد. به طوری که در رطوبت ۸/۲ درصد، غلظت ریزگرد تقریبا به صفر می­رسد. علاوه بر این در رطوبت­های کم، خاک منطقه ۶ کمترین افزایش سرعت آستانه و خاک منطقه ۲ بیشترین افزایش سرعت آستانه را داشته است. همچنین خاک منطقه ۳ در شرایط خشک بیشترین تولید ریزگرد را با غلظت ۲۶/۱۶۱ میلی­گرم بر مترمکعب و خاک منطقه ۲ در همین شرایط با تولید ۲۳/۱۰۱ میلی­گرم بر مترمکعب ریزگرد، کمترین میزان غبار انتشار یافته را داشت. بنابراین تغییرات نرخ کاهش غلظت ریزگرد برای خاک مناطق مختلف، متفاوت بوده است ولی در­ همه مناطق در رطوبت ۲/۲ درصد به شدت کاهش یافته و به صفر نزدیک شده است. هر چه درصد ذرات کوچکتر از ۱۰۰ میکرون در بافت سطحی خاک بیشتر باشد، باعث افزایش بیشتری در سرعت اصطکاکی آستانه ضمن افزایش رطوبت سطحی می­گردد. همچنین هر چه درصد ذرات کوچکتر از ۷۵ میکرون در خاک سطحی بیشتر باشد پتاسیل خاک­ها برای تولید ریزگرد در شرایط خشک بیشتر می­شود. بررسی های کانی­شناسی هم نشان داد که ترکیب کانی­شناسی ریزگردها عمدتا شامل کلسیت و کوارتز می­باشد و با توجه به ترکیب کانی­شناسی خاک سطحی اراضی مورد مطالعه می­توان نتیجه گرفت که منبع تولید این ریزگردها می­تواند منشا داخلی داشته باشد.