---

استفاده از روش عمق یابی صوتی با کشتی با وجود حصول به دقت بالا، بسیار زمان‌بر، پرهزینه و در عمق-های زیاد حتی غیرعملی می‌باشد. این مسأله باعث شده که در حال حاضر استفاده از روش صوتی صرفاً محدود به مناطق ساحلی و تا عمق متوسط گردد. امروزه با توجه به اهمیت و کاربرد نقشه‌های عمق‌یابی در علوم ژئوفیزیک، اقیانوس‌شناسی، ژئودزی و هیدروگرافی نیاز به تهیه نقشه‌های عمق‌یابی برای محدوده آب‌های ایران در شمال و جنوب بیش از پیش احساس می‌گردد. در این تحقیق ضمن مرور اجمالی بر مبانی نظری ارتفاع سنجی ماهواره‌ای، مقادیر آنامولی ثقل و پارامتر عمق با استفاده از مشاهدات ماهواره‌ توپکس- پوزایدون در طی سال‌های ۲۰۰۳-۱۹۹۲ از روش ارتفاع سنجی ماهواره‌ای برای عمق یابی در محدوده دریای عمان استفاده گردید. روش بکار رفته در این تحقیق استفاده از تلفیق مقادیر ارتفاع ژئوئید حاصل از داده های ارتفاع سنجی ماهواره ای و مدل جهانی ژئوئید EGM۲۰۰۸ در مناطق ساحلی و تبدیل آن به داده های آنامولی جاذبه از طریق فرمول معکوس وینینگ- مینز می‌باشد. داده های ثقلی سپس از طریق روش کولوکیشن تبدیل به داده های عمق می‌گردند. مقایسه نتایج حاصل از روش ارتفاع سنجی ماهواره‌ای با نقشه هیدروگرافی حاصل از روش صوتی با کشتی انطباق خوب این دو مدل در اکثر مناطق را نشان می‌دهد. انحراف معیار انطباق دو مدل در منطقه در حد ۸/۴۰ متر ارزیابی گردید که با توجه به محدوده تغییرات عمق منطقه تا ۱۲۰۰ متر مناسب ارزیابی می‌شود.