---

هدف این تحقیق بهره‌گیری از روش‌های نوین به‌منظور ارتقاء دقت عمق سنجی ابتدا با به‌کارگیری روش‌های پیشنهادی مبتنی بر تلفیق تصاویر سنتینل-۲ و لندست ۸ و سپس مبتنی بر روش‌های هیبرید تلفیق است. بدین ترتیب، عمق سنجی در دو منطقه موردمطالعه یعنی خلیج چابهار و خور موسی مبتنی بر سناریوهای مختلف انجام شد. این سناریوها شامل روش سنتی نسبتی، روش‌های پیشنهادی مبتنی بر تلفیق تصاویر به سه روش تلفیق شدت- رنگ- اشباع، تبدیل گرام- اشمیدت و تبدیل براووی و روش‌های پیشنهادی مبتنی بر تلفیق هیبرید تصاویر می‌باشند. به‌منظور اجرای عمق سنجی مبتنی بر تلفیق هیبرید پیشنهادی، خروجی تبدیل تصویر بر اساس روش آنالیز مؤلفه‌های اصلی با تصویر ورودی مربوط به بهترین نقشه عمق سنجیِ مبتنی بر تلفیق تصاویر در سطح دیگری از تلفیق با یکدیگر ادغام شدند. نتایج عمق سنجی خلیج چابهار نشان داد که در مقایسه با مدل سنتی نسبتی، مدل‌های پیشنهادی مبتنی بر تلفیق تصاویر به دو روش براووی و گرام- اشمیدت و مبتنی بر روش هیبرید حاصل از ادغام آنالیز مؤلفه‌های اصلی و روش تلفیق گرام- اشمیدت بهترین نتایج عمق سنجی را به دست داده‌اند. در خصوص عمق سنجی خور موسی نیز روش عمق سنجی پیشنهادی مبتنی بر تلفیق هیبرید آنالیز مؤلفه‌های اصلی و روش شدت- رنگ- اشباع در مقایسه با مدل سنتی نسبتی بهترین نتیجه را به وجود آورده است. همچنین، نتایج نشان می­دهد که مناسب بودن تعداد و توزیع نقاط میدانی عمق با توپوگرافی منطقه تأثیر زیادی در دقت عمق سنجی دارد.