---

کمیابی زمین و عدم امکان تولید آن و نقش اساسی آن در برنامه‌های توسعه سبب شده که دولت‌ها همواره در فکر ساماندهی بهره‌برداری از آن باشند. بر این اساس دولت جمهوری اسلامی ایران از سال ۱۳۵۸ به منظور سازماندهی و توزیع عادلانه منافع زمین و برآورد نیازهای اساسی بویژه امر مسکن، مبادرت به تملک اراضی موات و ملی و واگذاری بخشی از آن در قالب واگذاری اراضی مسکونی به منظور تأمین مسکن به روستاییان واجد شرایط نموده است. در این مقاله سعی شده با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به این سؤال اساسی پاسخ دهد که طرح واگذاری اراضی مسکونی روستایی چه پیامدهای داشته است؟. نتایج این تحقیق که با تکمیل ۲۶۴ پرسشنامه خانوار روستایی در ۶ استان منتخب انجام پذیرفته نشان داد که پیامدهای مثبت واگذاری اراضی مسکونی روستایی در ابعاد کالبدی بیشتر از پیامدهای منفی آن بوده است. در زمینه اجتماعی نیز دارای پیامدهای مثبت و منفی بوده و در عرصه اقتصادی پیامدهای مثبت کمتری نسبت به منفی داشته است.