مهران مقصودی، یاسر حسن زاده، ابراهیم مقیمی، مجتبی یمانی،
دوره ۲۱، شماره ۷۴ - ( ۵-۱۴۰۰ )
چکیده
صنعت گردشگری بهعنوان یک عامل تغییر در چشمانداز اقتصادی می تواند به یک ابزار توسعه برای مناطق محروم تبدیلشود. توسعه گردشگری در مناطق روستایی عنصری اساسی است و یکی از راههای نجات روستاها از فقر، مهاجرت و مشکلات اجتماعی و اقتصادی به شمار می رود. در پژوهش حاضر روستاهای ساحلی شهرستان سیریک واقع در استان هرمزگان در نوار ساحلی شرق تنگه هرمز به دلیل داشتن جاذبه های طبیعی متنوع و بکر از نظر توسعه گردشگری ارزیابی شده است. موقعیت سایت های مستعد برای گردشگری در روستاهای مورد مطالعه و موقعیت و پراکندگی مکانی آن ها از طریق پیمایش میدانی و با استفاده ازGPS به روی نقشه های پایه انتقال داده شده اند. بدین ترتیب یک شناسنامه کامل و نقشه پراکندگی عوارض ژئومورفولوژیکی روستاهای محدوده تهیه شد و در مرحله بعد هر روستای محدوده مورد مطالعه به دلیل وجود لندفرم های متنوع به عنوان یک ژئوسایت یا ژئومورفوسایت در نظر گرفته شد و با استفاده از دو مدل کوبالیکوا و بریلها اقدام به ارزیابی قابلیت توسعه گردشگری روستاها شد. هر کدام از ژئوسایتها ارزشگذاری شده و سپس مجموع ارزشها با هم ترکیب شد و ارزش نهایی هر ژئوسایت بدست آمده است. نتایج مدل کوبالیکوا نیز نشان داد که روستا گناری با ۱۲ امتیاز بیشترین امتیاز و کوهستک با ۷۵/۱۱، گهردو و پالور با ۲۵/۸ رتبه های بعدی را کسب نمودند. نتایج نشان داد که در روش بریل ها روستای گناری با کسب۸۷۰ امتیاز از کل امتیاز ارزش ها در رتبه اول وروستاهای پالور با ۸۱۰ وکوهستک با امتیاز۷۷۵، در رده های بعدی قرار گرفته اند.