موسی عابدینی، علی عشقی چهاربرج، سعیده علوی،
دوره ۲۲، شماره ۷۸ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
در بین مخاطرات محیطی، زلزله با خرابی ساختمان‌ها و زیرساختهای شهری، خسارتهای بسیاری را به اموال و داراییها در نواحی شهری و اطراف آن وارد می‌کند. در مواجهه با چنین وضعیتی ایجاد جوامع تابآور مناسبترین راهبرد برای مقابله با بحران زلزله است. نخستین گام برنامهریزی اصولی و آگاهانه در ایجاد جوامع تابآور، سنجش میزان تاب‌آوری سازههای شهری در برابر زلزلههای احتمالی است. ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاب‌آوری کالبدی منطقه ۶ شهر تهران در برابر سناریوهای مختلف زلزله انجام شد. جهت سنجش از ۱۰ معیار اثرگذار در قالب ۴۶ زیرمعیار که در تاب‌آوری کالبدی منطقه مؤثر بودند، استفاده شد. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی با هدف کاربردی است. برای تحلیل وزن نسبی معیارها و زیرمعیارها از تحلیل شبکهی(ANP) و برای طراحی سناریوهای زلزله در شدت‌های مختلف از روش فازی و مدل Dµ در محیط GIS بهره گرفته شد. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که در زلزله شش ریشتری از مجموع سازههای منطقه، ۳۶/۱۲ درصد که بیشتر در ناحیه یک شهرداری منطقه در (محله ایرانشهر) و در ناحیه ۲ شهرداری منطقه (محله نصرت) قرار دارند، از تاب‌آوری کمی در برابر زلزله برخوردارند. در زلزله هفت ریشتر، ۲۴/۵۵ درصد سازههای منطقه تاب‌آوری کم و ۶۹/۱۷ درصد سازهها تاب‌آوری خیلی کمی در برابر زلزله دارند. در زلزله هشت ریشتری، با افزایش شدت زلزله، ۰۶/۲۳ درصد سازههای منطقه با تاب‌آوری کم و ۳۱/۵۳ درصد سازهها با تاب‌آوری خیلی کم مواجهاند که بیشترین تعداد این سازهها در سطح منطقه ۶ شهر تهران در نواحی شهرداری ۱(محلات ایرانشهر و ولیعصر)، ۲ (محله نصرت)، ۳ (محلات بهجت‌آباد و قائم)، ۴ (محله فاطمی) و ۵ (محله آرژانتین) منطقه قرار دارند.
(2).jpg)
