توده دالاهو در واحد ساختمانی زاگرس چین خورده واقع شده و در آن رخنمون­های از سنگ­های کرتاسه تا کواترنری دیده می­شود. هدف این تحقیق پهنه­بندی توسعه کارست­سطحی در زاگرس چین­خورده می­باشد. از آنجایی که ژئومورفولوژی کارست بر میزان شارژ و ویژگی­های کمی و کیفی آبخوان­های کارستی و بررسی میزان آسیب­پذیری آنها، تاثیر بسزایی دارد، تهیه نقشه توسعه­یافتگی سطحی­کارست و میزان تأثیر عوامل مختلف در نفوذپذیری سازندها، لازم و ضروری می باشد. در مجموع نه عامل لیتولوژی، فاصله از گسل، ارتفاع، بارش، دما، خاک، کاربری ( پوشش­گیاهی)، شیب و جهت­شیب به عنوان متغیرهای مستقل در فرایند کارست­زایی و توسعه آن و همچنین شکل­گیری ژئومورفولوژی کارست در منطقه مورد بررسی دخیل می­باشند. به منظور پهنه­بندی توسعه­کارست­سطحی از مدل منطق فازی ( عملگر گاما) استفاده شده است. براساس نتایج حاصله، توده دالاهو به لحاظ پهنه­بندی توسعه کارست­سطحی به چهار منطقه فاقد­کارست، کارست با توسعه­کم، کارست با توسعه متوسط و مناطق توسعه­یافته کارستی تقسیم گردید. ارزیابی نقشه پهنه­بندی حاصله با فروچاله ها و پولیه های کارستی، حاکی از دقت بالا و کارایی مطلوب این مدل در ارزیابی توسعه کارست سطحی می­باشد.