بین بسیاری از نویسندگان و سازمانهای عمده توسعه بین المللی این توافق وجود دارد که برای توسعه جوامع محلی رهیافت های گذشته و حال موفقیتی در ضرورت کاهش فقر نداشته اند و تغییر در رویکرد ضروری است. از جمله تلاش ها جهت عملی نمودن پایداری، تمرکز بر روی معیشت است. و آن، این مزیت مشخص را دارد که با آن مردم می توانند مطرح شوند. تفکر و تمرکز برروی معیشت به عنوان وسیله درک کیفیت زندگی و رفاه، از رهیافت های جدید انتخاب استراتژی بهینه توسعه در جوامع در حال توسعه می باشد بگونه ای که منابعی را فراهم می آورد که با آن مردم می توانند زندگی خویش را ارتقاء داده و از آن لذت ببرند. هدف اصلی این پژوهش تحلیل راهبردی بکارگیری رهیافت معیشت پایدار در مواجهه با یک دوره ده ساله خشکسالی حاکم بر مناطق روستائی است. بنابراین این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از حیث ماهیت، از نوع توصیفی- تحلیلی است که به بررسی دارائی های پنج گانه در دسترس ساکنین مناطق روستائی بخش مرکزی شهرستان هشترود بمنظور انتخاب استراتژی مناسب رهیافت معیشت پایدار می پردازد. روش تحقیق مبتنی بر روش اسنادی و پرسشگری بوده و ابزار تحلیل دلفی جهت انتخاب گویه ها و تکنیک SWOT جهت انتخاب استراتژی مناسب می باشد. بدین منظور 13 نقطه قوت، 16 نقطه ضعف، 15 تهدید و 14 فرصت بررسی و 18 استراتژی ارائه شده است. جهت رتبه بندی نقاط قوت، ضعف، تهدید و فرصت های ارزیابی شده از دیدگاه صاحب نظران و نیز از تکنیک TOPSIS استفاده گردید. براساس یافته ها استراتژی تهاجمی (SO)، بهترین استراتژی جهت دستیابی به معیشت پایدار روستاهای مورد مطالعه تشخیص داده شد. همچنین براساس یافته های تکنیک تاپسیس در رتبه نخست فرصت ها و در رتبه بعدی نقاط قوت بیشترین تاثیر را در پایداری معیشت ساکنین دارا می باشند بنابراین جهت دستیابی به معیشت پایدار بایستی استراتژی های تهاجمی در اولویت قرار گیرند.