پژوهش حاضر وضعیت سنجی و تحلیل فضایی تعدادی از نماگرهای توسعه شهرستانهای استان خوزستان را مورد توجه قرار داده است. هدف پژوهش بررسی میزان برخورداری شهرستانهای استان نسبت به همدیگر، از طریق شاخصهای انجام برنامهریزیهای یکپارچه بوده است. تحقیق از نوع کاربردی- کمی است و به روش تحلیلی – توصیفی با استفاده از 45 شاخص و در چارچوب روشهای شاخص بندی و روش اصلاح شده تحلیل مؤلفههای اصلی است که سعی شده به تحلیل سطوح برخورداری شهرستانهای استان خوزستان پرداخته شود. نتایج روش شاخصبندی نشان میدهد که 65 درصد شهرستانهای استان در سطوح محروم و بسیار محروم قرار دارند و این شهرستانها 57/38 درصد از مجموع شاخص ترکیبی را به خود اختصاص دادهاند. روش اصلاح شده تحلیل مؤلفههای اصلی نشان میدهد که 5 درصد شهرستانها در سطح بسیار برخوردار، 5 درصد در سطح برخوردار، 20 درصد در سطح تاحدودی برخوردار، 50 درصد درسطح محروم و 20 درصد در سطح بسیار محروم قرار دارند. نتایج روش اصلاح شده تحلیل مؤلفههای اصلی نشان میدهد که هرچند 70 درصد شهرستانهای استان در سطوح محروم و بسیار محروم قرار دارند، سهم شهرستانهای مذکور از مجموع شاخص ترکیبی 04/39 درصد است. در مجموع یافتههای پژوهش با بهرهگیری از تکنیک شاخص بندی و روش اصلاح شده تحلیل مؤلفههای اصلی با تایید یافته های یکدیگر، نشان میدهد که شهرستان اهواز در مطلوبترین و شهرستان لالی در نامطلوبترین حالت از نظر برخورداری از نماگرهای مورد نظر قرار دارند، این مهم جهت برنامه ریزی های توسعه آتی در منطقه را تبیین می نماید
ابراهیم زاده عیسی، اکبری محمود، موسوی سید علی. تحلیل فضایی شاخص های توسعه و وضعیت سنجی نماگرهای آن در استان خوزستان. فضای جغرافیایی. 1392; 13 (41) :57-75